Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tum ille: Ain tandem? Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat. Duo Reges: constructio interrete. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus;

Non potes ergo ista tueri, Torquate, mihi crede, si te ipse
et tuas cogitationes et studia perspexeris;

Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status
naturae congruentis tenet;

At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis.

Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. Et quae per vim oblatum stuprum volontaria morte lueret inventa est et qui interficeret filiam, ne stupraretur. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres.

Nisi mihi Phaedrum, inquam, tu mentitum aut Zenonem putas, quorum utrumque audivi, cum mihi nihil sane praeter sedulitatem probarent, omnes mihi Epicuri sententiae satis notae sunt.

Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit?
Quod quidem iam fit etiam in Academia.
Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur.
Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum.

Bork: Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt.
Ille incendat?: Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit.
Sed videbimus.: Sed nunc, quod agimus;
ALIO MODO.: Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent?

At negat Epicurus-hoc enim vestrum lumen estquemquam, qui honeste non vivat, iucunde posse vivere.
Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit;
Atque etiam ad iustitiam colendam, ad tuendas amicitias et reliquas caritates quid natura valeat haec una cognitio potest tradere.
Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare?

Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Itaque fecimus. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur?