Et ille ridens: Video, inquit, quid agas;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Quis istum dolorem timet? Duo Reges: constructio interrete. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam;

Bork: Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus.
Bork: Quid de Platone aut de Democrito loquar?
Bork: Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae.
Numquam facies.: Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est?
Bork: Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit.

Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet;

Quonam, inquit, modo? In motu et in statu corporis nihil inest, quod animadvertendum esse ipsa natura iudicet? Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Id [redacted]tilius factum negabat. De hominibus dici non necesse est.

Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero.
Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse.
Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus?
Haec igitur Epicuri non probo, inquam.
Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere.

Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate.
Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim.
Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.
Putabam equidem satis, inquit, me dixisse.
Sed quot homines, tot sententiae;
At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.

Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Bork Bonum valitudo: miser morbus. Si enim ad populum me vocas, eum.

Si ad prudentes, alterum fortasse dubitabunt, sitne tantum in virtute, ut ea praediti vel in Phalaridis tauro beati sint, alterum non dubitabunt, quin et Stoici conveniente sibi dicant et vos repugnantia.

Ita fit illa conclusio non solum vera, sed ita perspicua, ut
dialectici ne rationem quidem reddi putent oportere: si
illud, hoc;

At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum
occulta omnia?