Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit. Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Haeret in salebra. Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. Duo Reges: constructio interrete. Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est.

Bork
At, si voluptas esset bonum, desideraret.
Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret.
Sed fortuna fortis;
Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse;

Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non multum ab Erilli levitate aberrabimus. Bork Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Quo igitur, inquit, modo? Sed ille, ut dixi, vitiose.

Necesseque est, si quis sibi ipsi inimicus est, eum quae
bona sunt mala putare, bona contra quae mala, et quae
appetenda fugere, quae fugienda appetere, quae sine dubio
vitae est eversio.

Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent
asoti.

At vero illa, quae Peripatetici, quae Stoici dicunt, semper tibi in ore sunt in iudiciis, in senatu. Sed ille, ut dixi, vitiose. Cur iustitia laudatur? Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam.

Quid autem sit, quod ita moveat itaque a natura in primo ortu appetatur, non constat deque eo est inter philosophos, cum summum bonum exquiritur, omnis dissensio.

Bork: Audi, ne longe abeam, moriens quid dicat Epicurus, ut intellegas facta eius cum dictis discrepare: Epicurus Hermarcho salutem.
Etiam beatissimum?: Quid de Platone aut de Democrito loquar?
Recte, inquit, intellegis.: Addo etiam illud, multa iam mihi dare signa puerum et pudoris et ingenii, sed aetatem vides.
Bork: Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus.

Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus;
At hoc in eo M.
Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest.
Quod enim dissolutum sit, id esse sine sensu, quod autem sine sensu sit, id nihil ad nos pertinere omnino.