Ita prorsus, inquam;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Iam in altera philosophiae parte. Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria? Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. Ego vero isti, inquam, permitto. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda.

Quid, quod res alia tota est?
Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat;
Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit.
Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti.

Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat.

Equidem e Cn.: Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat.
Paria sunt igitur.: Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet;
Bork: Quod quidem iam fit etiam in Academia.
Bork: Quid de Platone aut de Democrito loquar?

Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem.
Iam illud quale tandem est, bona praeterita non effluere sapienti, mala meminisse non oportere?
Minime vero istorum quidem, inquit.
Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem.

Nec enim absolvi beata vita sapientis neque ad exitum
perduci poterit, si prima quaeque bene ab eo consulta atque
facta ipsius oblivione obruentur.

Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est
praeteritorum memoria.

Duo Reges: constructio interrete.

Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Dicam, inquam, et quidem discendi causa magis, quam quo te aut Epicurum reprehensum velim. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Qualem igitur hominem natura inchoavit?

Bonum patria: miserum exilium. Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Prave, nequiter, turpiter cenabat; Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Omnia peccata paria dicitis. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Eam stabilem appellas. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas.