Sed ille, ut dixi, vitiose.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Bork In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Hoc est vim afferre, Torquate, sensibus, extorquere ex animis cognitiones verborum, quibus inbuti sumus. Duo Reges: constructio interrete. Duo enim genera quae erant, fecit tria.

Quid igitur, inquit, eos responsuros putas?
Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem.
Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit.
Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui?
Mihi enim satis est, ipsis non satis.
Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit.

Bork: Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba.
Sed haec omittamus;: Et quoniam haec deducuntur de corpore quid est cur non recte pulchritudo etiam ipsa propter se expetenda ducatur?
Haec dicuntur inconstantissime.: Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis?
Bork: Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est.
Sedulo, inquam, faciam.: Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi;

Quo tandem modo?

Bork Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur. Ergo, inquit, tibi Q. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt;

Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum
postulo, arbitratu meo.

Quis tibi ergo istud dabit praeter Pyrrhonem, Aristonem
eorumve similes, quos tu non probas?

Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum.
Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt.
Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri.
Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia;

Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Quid de Platone aut de Democrito loquar? At iam decimum annum in spelunca iacet. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus.

Hoc unum Aristo tenuit: praeter vitia atque virtutes negavit rem esse ullam aut fugiendam aut expetendam.