Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia. Sunt enim quasi prima elementa naturae, quibus ubertas orationis adhiberi vix potest, nec equidem eam cogito consectari. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? At vero illa, quae Peripatetici, quae Stoici dicunt, semper tibi in ore sunt in iudiciis, in senatu. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Haec quo modo conveniant, non sane intellego.

Vobis autem, quibus nihil est aliud propositum nisi rectum atque honestum, unde officii, unde agendi principlum nascatur non reperietis.

Bork: Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias;
Non semper, inquam;: Et quae per vim oblatum stuprum volontaria morte lueret inventa est et qui interficeret filiam, ne stupraretur.
Bork: Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?

Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Proclivi currit oratio. Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur.

Aufert enim sensus actionemque tollit omnem.
Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam.
Suo genere perveniant ad extremum;
Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit.

Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis.
Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet.
Quare conare, quaeso.
Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum?

Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. De hominibus dici non necesse est. Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur. Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Tria genera cupiditatum, naturales et necessariae, naturales et non necessariae, nec naturales nec necessariae.

Deinde concludebas summum malum esse dolorem, summum bonum
voluptatem! Lucius Thorius Balbus fuit, Lanuvinus, quem
meminisse tu non potes.

At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit,
etiamne post mortem coletur?