Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Tum ego: Non mehercule, inquam, soleo temere contra Stoicos, non quo illis admodum assentiar, sed pudore impedior; Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Sed plane dicit quod intellegit.

Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc
Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia.

Nullum inveniri verbum potest quod magis idem declaret
Latine, quod Graece, quam declarat voluptas.

Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum?
Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam;
Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt.
Atque ita re simpliciter primo collocata reliqua subtilius persequentes corporis bona facilem quandam rationem habere censebant;

Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari.
Restatis igitur vos;
Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus;
Ac tamen, ne cui loco non videatur esse responsum, pauca etiam nunc dicam ad reliquam orationem tuam.
Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium.
Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia.

Nihil sane.: Quid, si non modo utilitatem tibi nullam afferet, sed iacturae rei familiaris erunt faciendae, labores suscipiendi, adeundum vitae periculum?
Bork: Atque ego: Scis me, inquam, istud idem sentire, Piso, sed a te opportune facta mentio est.
Ergo, inquit, tibi Q.: Numquam audivi in Epicuri schola Lycurgum, Solonem, Miltiadem, Themistoclem, Epaminondam nominari, qui in ore sunt ceterorum omnium philosophorum.
Idemne, quod iucunde?: Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris.
Quo modo?: At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest.

Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit? Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Et hercule-fatendum est enim, quod sentio -mirabilis est apud illos contextus rerum.

Tantus est igitur innatus in nobis cognitionis amor et scientiae, ut nemo dubitare possit quin ad eas res hominum natura nullo emolumento invitata rapiatur.

Duo Reges: constructio interrete.

Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Totum autem id externum est, et quod externum, id in casu est. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur.