Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Sin aliud quid voles, postea. Duo Reges: constructio interrete. Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis.

Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet.

Sed haec in pueris; Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi.

Quod quidem pluris est haud paulo magisque ipsum propter se
expetendum quam aut sensus aut corporis ea, quae diximus,
quibus tantum praestat mentis excellens perfectio, ut vix
cogitari possit quid intersit.

Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum
puto.

In eo autem voluptas omnium Latine loquentium more ponitur, cum percipitur ea, quae sensum aliquem moveat, iucunditas.
Velut ego nunc moveor.
Quorum altera prosunt, nocent altera.
An me, inquis, tam amentem putas, ut apud imperitos isto modo loquar?
Itaque e contrario moderati aequabilesque habitus, affectiones ususque corporis apti esse ad naturam videntur.
Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset.

Res tota, Torquate, non doctorum hominum, velle post mortem epulis celebrari memoriam sui nominis.
Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico?
Rationis enim perfectio est virtus;
Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane.

Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore.

Stoicos roga.: Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem.
Quis negat?: Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos.
Moriatur, inquit.: Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego?
Recte, inquit, intellegis.: Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas.
Si longus, levis.: Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt?

Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas.

Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Facillimum id quidem est, inquam. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Beatus sibi videtur esse moriens.