Audeo dicere, inquit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Quis Aristidem non mortuum diligit? Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Quid iudicant sensus? An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Duo Reges: constructio interrete. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster?

Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet;
Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;
Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.
Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem.

Urgent tamen et nihil remittunt.

Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. Quippe: habes enim a rhetoribus; Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Qui convenit? Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis.

Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Bonum incolumis acies: misera caecitas. Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis. Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Neutrum vero, inquit ille. Ita est quoddam commune officium sapientis et insipientis, ex quo efficitur versari in iis, quae media dicamus. Non semper, inquam; Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet.

Id enim ille summum bonum eu)qumi/an et saepe a)qambi/an appellat, id est animum terrore liberum.

Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit;
Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio.
Contineo me ab exemplis.
Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus;
Quae similitudo in genere etiam humano apparet.
Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius.

Bork: Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat.
Recte dicis;: Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate.
Bork: Sed tamen intellego quid velit.
Quis negat?: Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me.
Bork: Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest.
Quid vero?: Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.

Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis?

Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se
acupenserem maenae non anteponere.