Erat enim Polemonis.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Hunc ipsum Zenonis aiunt esse finem declarantem illud, quod a te dictum est, convenienter naturae vivere. Duo Reges: constructio interrete. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest. Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere? Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit?

Hic ambiguo ludimur.: Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas?
Bork: Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat.
Tenent mordicus.: Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem?
Quibusnam praeteritis?: Ostendit pedes et pectus.
Bork: Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt.

At vero Callipho et post eum Diodorus, cum is alter
voluptatem adamavisset, alter vacuitatem doloris, neuter
honestate carere potuit, quae est a nostris laudata maxime.

Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit
ille, tibi non vera videantur.

Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster?
Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita?

Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere?
Hoc est non dividere, sed frangere.
Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem.
Fieri, inquam, Triari, nullo pacto potest, ut non dicas, quid non probes eius, a quo dissentias.
At negat Epicurus-hoc enim vestrum lumen estquemquam, qui honeste non vivat, iucunde posse vivere.

Hoc sic expositum dissimile est superiori.

Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Sic exclusis sententiis reliquorum cum praeterea nulla esse possit, haec antiquorum valeat necesse est. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Dici enim nihil potest verius. Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. Verum audiamus.

Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Eadem nunc mea adversum te oratio est. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Zenonem roges;

Et quis a Stoicis et quem ad modum diceretur, tamen ego quoque exponam, ut perspiciamus, si potuerimus, quidnam a Zenone novi sit allatum.