Minime vero, inquit ille, consentit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Memini vero, inquam; Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Duo Reges: constructio interrete. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti.

Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere.
Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior.
Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium.
Quare si potest esse beatus is, qui est in asperis reiciendisque rebus, potest is quoque esse.
Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint.

Age, inquies, ista parva sunt.

At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Erat enim Polemonis.

Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Non semper, inquam; Hic nihil fuit, quod quaereremus. Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem. Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis;

Quibus rebus intellegitur nec timiditatem ignaviamque
vituperari nec fortitudinem patientiamque laudari suo
nomine, sed illas reici, quia dolorem pariant, has optari,
quia voluptatem.

Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.

Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera.
Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur;
Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus;
Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;

Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam;

Cur haec eadem Democritus?: Effluit igitur voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi quam recordandi.
Bork: Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent?
Bork: Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo.
Bork: At iam decimum annum in spelunca iacet.