Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sint ista Graecorum; Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Duo Reges: constructio interrete. Quare conare, quaeso. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur.

Bork: Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -;
Bork: Quid enim?
Bork: Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;
Bork: Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum?

Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia;

Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat,
consentaneum sit dicere.

Prioris generis est docilitas, memoria;

Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune.
An hoc usque quaque, aliter in vita?
Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis.
Sed et illum, quem nominavi, et ceteros sophistas, ut e Platone intellegi potest, lusos videmus a Socrate.

Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset.

Nos vero, inquit ille; Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Non igitur bene. Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Tria genera bonorum; Bonum incolumis acies: misera caecitas.

Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit.

Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur; Sed ad bona praeterita redeamus. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur. Cyrenaici quidem non recusant; Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Erat enim Polemonis.

Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter.
Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia.
Quae similitudo in genere etiam humano apparet.
Quem quidem vos, cum improbis poenam proponitis, inpetibilem facitis, cum sapientem semper boni plus habere vultis, tolerabilem.