Ita ceterorum sententiis semotis relinquitur non mihi cum Torquato, sed virtuti cum voluptate certatio.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Duo Reges: constructio interrete. Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas? Tum ille: Ain tandem? Quibus rebus vita consentiens virtutibusque respondens recta et honesta et constans et naturae congruens existimari potest. Bork Pollicetur certe. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit.

Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat.
Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn.
Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.
Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum.

Una voluptas e multis obscuratur in illa vita voluptaria,
sed tamen ea, quamvis parva sit, pars est eius vitae, quae
posita est in voluptate.

Quare, quoniam de primis naturae commodis satis dietum est
nunc de maioribus consequentibusque videamus.

Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur.
At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.
Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia.

Tria genera bonorum;: Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum.
Reguli reiciendam;: Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba.
Bork: Atque ut a corpore ordiar, videsne ut, si quae in membris prava aut debilitata aut inminuta sint, occultent homines?
Bork: Stoici restant, ei quidem non unam aliquam aut alteram rem a nobis, sed totam ad se nostram philosophiam transtulerunt;

Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem.

Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum.

Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis.

Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem. Iam in altera philosophiae parte. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum.