Duo Reges: constructio interrete.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Si enim ad populum me vocas, eum. Bork An hoc usque quaque, aliter in vita? Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Videsne quam sit magna dissensio?

Minime vero, inquit ille, consentit. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. Dici enim nihil potest verius. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.

Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum.

Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;
Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis?
Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest.
Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus.
Nihil opus est exemplis hoc facere longius.

Atqui si, ut convenire debet inter nos, est quaedam
appetitio naturalis ea, quae secundum naturam sunt,
appetens, eorum omnium est aliquae summa facienda.

Nam qui valitudinem aestimatione aliqua dignam iudicamus
neque eam tamen in bonis ponimus, idem censemus nullam esse
tantam aestimationem, ut ea virtuti anteponatur.

Bork: Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur.
Qui convenit?: Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis?

Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet;
An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia?
Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris?
In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt.

Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Sed quid sentiat, non videtis.