Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? An potest cupiditas finiri? Sin autem eos non probabat, quid attinuit cum iis, quibuscum re concinebat, verbis discrepare? Duo Reges: constructio interrete. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Ut pulsi recurrant?

At certe gravius.

Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Ut aliquid scire se gaudeant? Memini vero, inquam; Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda.

Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia.

Etiam beatissimum?: Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat?
Bork: Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias?
Numquam facies.: Si enim ad populum me vocas, eum.

Quid enim est tam repugnans quam eundem dicere, quod
honestum sit, solum id bonum esse, qui dicat appetitionem
rerum ad vivendum accommodatarum natura profectam?

Nisi enim id faceret, cur Plato Aegyptum peragravit, ut a
sacerdotibus barbaris numeros et caelestia acciperet?

Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse?
Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum.

Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere.
Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur.
Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum.
Cur post Tarentum ad Archytam?
Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest.

Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit? Cur id non ita fit? Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. An hoc usque quaque, aliter in vita? Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure. Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus; Bonum valitudo: miser morbus.