Quo invento omnis ab eo quasi capite de summo bono et malo disputatio ducitur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono. Duo Reges: constructio interrete. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat?

Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere.

Quare attende, quaeso.: Quam vellem, inquit, te ad Stoicos inclinavisses! erat enim, si cuiusquam, certe tuum nihil praeter virtutem in bonis ducere.
Verum esto;: Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt.
Bork: Quod quidem nobis non saepe contingit.
Bork: Quodsi, ne quo incommodo afficiare, non relinques amicum, tamen, ne sine fructu alligatus sis, ut moriatur optabis.

Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. An eiusdem modi? Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit; Quid de Pythagora?

Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus.

Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Sed est forma eius disciplinae, sicut fere ceterarum, triplex: una pars est naturae, disserendi altera, vivendi tertia. Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Satis est ad hoc responsum. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali.

Suis cuiusque sensibus sic, ut, contra si quis dicere velit,
non audiatur -, tamen, ne quid praetermittamus, rationes
quoque, cur hoc ita sit, afferendas puto.

Perfecto enim et concluso neque virtutibus neque amicitiis
usquam locum esse, si ad voluptatem omnia referantur, nihil
praeterea est magnopere dicendum.

Omnis enim est natura diligens sui.
Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno?
Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis?

Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus;
Quem ad modum quis ambulet, sedeat, qui ductus oris, qui vultus in quoque sit?
Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;